‘Sound olarak direkt dünyalıyım’

Seyhan Akıncı –Seyfullah Sağır dediğimizde “Kim?” diye sorabilirsiniz. Sefo dendiğinde ise muhtemelen cümle bitmeden “Bilmem Mi?” diye tempo tutmaya başlarsınız. Sesine, sound’una bu kadar aşina olduğumuz bu genç müzisyeni pek tanımıyoruz. Sony Music etiketiyle son single’ı “Affetim”i yayınlayan Sefo hakkındaki merakımızı yenmenin vakti gelmişti. Biz de o denli yaptık.

“Bilmem Mi?” ile bir anda herkesin merak ettiği biri hâline geldiniz… Bir kesim merakımızı gidermeye ne dersiniz?

Samsun’da doğdum ve büyüdüm. Hiperaktif bir çocukluk devri, heyecanlı bir lisenin akabinde üniversite için İstanbul’a geldim. Müziğe olan ilgim lise yıllarında başlamıştı. Amatör şekilde evin müsait bir köşesine konumlanmış ekipmanlara kendi sözlerimi yazıp kaydetmeye başladım. Kayıtlar için evvel müsait bir yer bulmalıydım, ailemden bâtın yapıyordum zira ailem gelecek dertlerinden ötürü müzikle bu kadar çok ilgilenmemi istemiyordu. 2019’a kadar süren bu sürtüşme birinci resmi klibim olan “Derdi Ne?” ile son buldu diyebilirim. Devamında yayınladığım single’lar da oldu ancak son vakitlerde “Bilmem Mi?”nin yarattığı sükse hayatımı şekillendirmeye başladı. Bazen komik, bazen gıcık birisiyim. Odak noktam müzik ve birinci önceliğim üretim diyebilirim.

Teneffüste çocukların daima bir ağızdan “Bilmem Mi?” diye müziğe eşlik ettiği görüntüyü izlediğinizde ne hissettiniz?

Okulda müziğim çalıyor, bu çok beğenilen fakat nakarata geldiğimizde okulun bahçesindeki çocukların bir anda zıplayıp “Bilmem Mi?” diye bağırdığı an benim için “İşte başardım” dediğim andı. Her aklıma geldiğinde tüylerim diken diken oluyor. Bir görüntülük da olsa içimizi ısıtan bu olayın içinde olmaktan çok memnunum. Konser yapmak istemiştik, lakin güvenlik sorunları nedeniyle okul yönetimi isteğimizi reddetmişti. O okulda, çocukların zıpladığı o yerde konser yapabilmeyi çok isterdim.

Z jenerasyonunu yakaladığınız ortada… Müziğinizi yaparken siz nelerden besleniyorsunuz? Neler ilham veriyor?

Müzik yaparken yaşadıklarım bir kenara gözlemlediğim durum ve olaylar bana ilham veriyor. Günlük ömür akışında değişen hislerim da müziğimi şekillendiriyor. Bilhassa ilham aldığım spesifik bir şey yok, yalnız çalışırken daha üretken olduğumu söyleyebilirim.

Son çalışmanız “Affetim” yakın vakitte dinleyicilerle buluştu. Rap hiç olmadığı kadar revaçta. Rap müziğin çok dinlenenlerine baktığımızda sözlerde arabesk bir yan var. Acıların çocukları mıyız? Neden hüznü kendimize bu kadar yakıştırıyoruz sizce?

Acıların çocukları olup olmadığımıza karar veremem ancak bir acının var olduğu kesin. Son periyotta salgın, iktisat vs. ile bu acı daha çok hissediliyor ancak bir yandan da eğlenmek istiyoruz. Hüzün değil de aradığımız bir derinlik var. Müziğin bir biçimde dokunması gerekiyor beşere, o denli bir şey.

Öbür yandan “Bilmem Mi?” yeni bir seyahate çıkmaya hazırlanıyor. Meksikalı pop rock kümesi Reik ile bir remix yayınlayacaksınız. Bu iş birliği nasıl ortaya çıktı?

Müziğimize İspanyolca bir remix’in yakışacağını düşündük, çalıştığım Sony Music şirketinin aracılığıyla Reik ile tanıştık. Meksikalı kümeyle yaptığımız versiyon çok içime sindi. Reggaeton biçiminin İspanyolca ile olan bütünlüğü müzikte hissediliyor. Kendi bestelerimin bu halde farklı lisanlarda de söyleniyor olması çok hoş hissettiriyor. Umuyorum ki sizler de seveceksiniz.

“Dünyaya açılmak” bizim çocukluğumuzun klişesiydi. Siz müziğinizi ne kadar dünyalı buluyorsunuz? “Dünyaya açılmak” üzere bir amacınız var mı?

Sound olarak direkt dünyalıyım. Dinlemekten hoşlandığım müziklerle Türk müzik kültürünün harmanlandığı bir yerdeyim. Neredeyim bilmiyorum. Aslında kendimi bir yere pozisyonlandırmak istemiyorum. İşin içine lisan faktörü girdiğinde Türkçe ile bu topraklarda sonlu kalmış olabiliyoruz lakin Türkçe bilmeyen insanlara da Türkçe müzik dinletebiliriz, esasen örnekleri var. Bu açıdan kendimi biraz daha evrensele yakın hissediyorum diyebilirim.

Frank Sinatra bir röportajında sanatkarlar için “nadas” devrinin ehemmiyetinden bahseder. Pandemi nedeniyle son iki yıl pek çok müzisyen için tercih edilmeyen mecburî bir nadas oldu. Siz bu mevzuda ne düşünüyorsunuz?

Bu devir benim nadasım değil de birinci filizlendiğim periyot oldu. Karantina devirlerinde müziğe çok vakit ayırabildim. Artık ağırlaşan tempo münasebetiyle “Keşke daha çok üretseymişim” dediğim bir periyottu. Benim nadasıma daha çok var diyebilirim.

“Sadece Sefo konserlerine gidiyorum!”

Sefo’yu bu kadar aktüel ve merak edilen yapan şey vaktin ruhunu üflüyor olması… Neler yapıyorsunuz, müzik dışında?

Sınırsız birisiyim. Mantığıma uyan her şeyi yaparım. Sinema ve dizi izlemeyi pek beceremem uyuyakalırım lakin saatlerce bir beat’i tekrar tekrar dinleyebilirim. Biri bana bir şeyler katacaksa onunla vakit geçirmekten zevk alırım. Etkin bir gece hayatım yok. Yalnızca Sefo konserlerine gidiyorum ve genel olarak yalnız kalmayı seviyorum lakin bir yandan da ailemi özlüyorum. Evdeysem şayet, günde en az 3-4 saat stüdyoda vakit geçiririm. Bir şey yapmasam bile stüdyoda oturmayı seviyorum. Hatta şu an soruları stüdyodan cevaplıyorum…

Sefo’nun sizler için hazırladığı çalma listesi

Bir müzisyen olarak siz kimleri dinliyorsunuz? Okurlarımız için 5 şarkılık bir çalma listesi hazırlamanızı istesek kimler olurdu?

Son vakitlerde klişe bir yanıt olmaya başladı ancak kulağıma beğenilen gelen her şeyi dinliyorum. Artık beşerler onlara dayatılan değil de kendi istedikleri müzikleri dinliyor, onları çalıyorlar. Şahısların kurumların çalma listeleri var ve uçsuz bucaksız bir çeşitlilik kelam konusu. Soruya dönecek olursak bir sanatkarın her müziğini değil de her sanatkarın beğendiğim müziğini dinliyorum. Bu yüzden isim vermek istemiyorum ama en çok haz aldığım biçim reggaeton, afro ve afro trap diyebilirim.

Okurlarımız için seçtiğim müzikler ise;

Bad Bunny, “Bichiyal”

Sech ve Dj Khaled, “Borracho”

Zubi ve Anuta, “Sugar”

Tainy ve Sean Paul, “Lento”

Bausa ve Apache 207, “ Madonna”