Fehmi Koru: Ekrem İmamoğlu’na yönelik tipten hücumları daha evvel Tayyip Erdoğan da yaşamıştı…

Fehmi Koru*

İnsan hayattan kıdem aldıkça vaktiyle görüp geçirdikleri sayesinde gençlere nasip olmayan bir özelliğe de kavuşuyor. Bizim ülkemizde, yaşınız müsaitse, yalnız tarihin değil, günlük olayların bile kısa aralıklarla tekerrür ettiğini fark ediyorsunuz… 

Şu kar yağışının ülkemizin en büyük kenti İstanbul’u teslim aldığı birinci gün yaşananları göz önüne getirelim.

Kar yağdı diye ana yolların bile trafiğe kapanması, yol kıyılarında insanların içinde bulundukları araçlarla birlikte saatler uzunluğu beklemek zorunda kalması, Avrupa’nın en büyük havalimanındaki kargo binasının çatısının çökmesi, uçaklar kalkamadığı için yerli-yabancı yolcuların perişan olup isyana kalkışması, üniversitelerin ve pek çok iş yerinin tatil edilmesi, gençler için hayatlarının en büyük olaylarıdır herhalde.

Benim için ise hayatım boyunca kim bilir kaç kere yaşadığım sıradan harikalıkta bir olay bu.

Dahası da var: Ağır kar yağışı sırasında meydana çıkan meselelerin genel ve mahallî idareler yahut iktidardakiler ile muhalefet saflarındaki partiler ortasında çekişmeye sebep olmasıyla da birinci sefer karşılaşılmıyor.

Yağış durdu, karlar erimeye de başladı, fakat siyasi arbede bütün süratiyle devam ediyor ve duracağa da benzemiyor. İktidar cephesi İstanbul -bir dereceye kadar da Ankara- mağlubiyetinin verdiği ruhsal rahatsızlığı üzerinden atabilmiş değil; karın kapıya dayadığı meselelerin faturasını belediye lideri Ekrem İmamoğlu’na çıkartma eforları her geçen gün daha da artıyor.

Gazetelerde, televizyon ekranlarında tek bir mevzu var. Sabah akşam tekrarlanan o husus şu:  İstanbul’un belediye lideri maharetsiz çıktı; karın en ağır olduğu saatte AKOM’dan ayrılıp yemek için bir balık lokantasına gitti. Üstelik konuğu da İngiltere büyükelçisi değil miymiş…

Bütün bunlar iktidar ismine konuşanların ağızlarında sakız.

“Günlük olaylar bile kısa aralıklarla bizde tekerrür eder” dedim ya, şu sıralarda yaşananlar bana daha evvel yakından tanıklık ettiğim bir periyodu üzücü halde hatırlatıyor. 

Ekrem İmamoğlu’na yöneltilen atakların bir gibisi yaklaşık 30 yıl evvel bir diğer belediye liderine reva görülmekteydi.

Tayyip Erdoğan’a…

1994 yılında Refah Partisi adayı olarak girdiği İstanbul belediye başkanlığı seçiminde, karşısındaki deve dişi üzere adaylara bakıp Tayyip Erdoğan’a seçilme bahtı tanınmıyordu. Partisinden ötürü seçilecek oy alamayacağı hesap ediliyor, ayrıyeten kendisi de küçümseniyordu.

Tekrar de seçilen o oldu.

Seçilmişti, fakat onu yerinden etmek için her vesile kullanıldı o periyotta.

O günlerin gazetelerine göz atıldığında Tayyip Erdoğan’ı halkın gözünden düşürmek için kullanılan manşetlerin bugün Ekrem İmamoğlu’nu maksat alan manşetlerden fazla farklı olmadığı görülecektir.

Bugünle o devir ortasındaki tek fark medya sahiplerinin değişmiş olmasında. Yoksa gazeteler ve ekranlar o gün üzere bugün de seçilmiş liderin aleyhinde.

Tayyip Erdoğan’ı öbür türlü koltuğundan edecek bir fırsat bulunamayınca, medyanın mitralyöz ateşi takviyesinde, önünü siyaseten kesmek üzere, kendisi için uydurulmuş bir münasebete başvurularak yargı kullanılmıştı.

Siirt’te yaptığı bir meydan konuşmasında okuduğu ilkokul seviyesindeki bir şiir ‘halkı kin ve düşmanlığa sevk etmek’ hedefli ilan edilmiş, yargı da o istikamette karar vermekten geri durmamıştı.

Kurucularından olduğu AK Parti 3 Kasım 2002 seçiminde iktidara gelme başarısı gösterdiğinde, Tayyip Erdoğan, yargı kararıyla belediye başkanlığından uzaklaştırılmış, siyasi yasaklı olduğu için başbakanlığı da üstlenememişti.

O vakte kadar CHP’nin elinde bulunan İstanbul belediye başkanlığının Refah Partili Tayyip Erdoğan’a geçtiği 24 Mart 1994 seçiminden AK Parti’nin iktidara eriştiği 3 Kasım 2002 seçimine kadar geçen müddet içerisinde, devrin muktedirlerinin Tayyip Erdoğan’a yönelik tutumları ile ona göz açtırmamaya kilitlenmiş medyanın atakları dün üzere gözümün önünde.

Ülkenin çok partili adil bir seçimle tanıştığı 1950 yılı ve birinci askeri darbe olan 27 Mayıs’tan (1960) sonra yine siyasi hayata geçildiği günlerde de gibisi olaylar yaşandığını, varsayım edilebileceği üzere şahsi tanıklığımla değilse de o periyotlarda etrafımda konuşulanlardan, sonraları şahitleriyle sohbetlerimden ve okuduklarımdan biliyorum.

Demokrasilerde kaçınılmaz olarak seçimler var. Seçimlerin kazananları kadar -hatta sayıca ondan fazla-  kaybedenleri oluyor. Kaybedenler sonucu beğenmiyor ve onu değiştirme gayretine giriliyor; o becerilemeyince kazanana gün göstermeme uğraşına bürünüyor.

Daima bu türlü oluyor bizde.

Kendi gözlemlerimden 1994 sonrasında motamot bu türlü olduğunu biliyorum.

Bizde her şeyin kesinlikle tekerrür ettiği sonucuna…

Tayyip Erdoğan kendisinin siyaset dışına itilmesiyle tepeye çıkan aleyhteki kurguyu lehine çevirmeyi, başında bulunduğu partiyi iktidara taşımayı ve ana-muhalefetin o zamanki önderi ve AK Parti’nin birinci başbakanının uğraşlarıyla yine siyasi hayata dönmeyi başardı. “Muhtar bile olamaz” manşetini atan gazeteler, yıllar sonra onun başbakan, birkaç yıl sonra da cumhurbaşkanı olduğu haberlerini manşetlerinden vermek zorunda kaldılar.

Sanki şimdilerde medyanın manşetlerinden, ekranların tartışma programlarından ipi çekilmeye çalışılan İstanbul’un şimdiki belediye lideri Ekrem İmamoğlu da kendisi için tarihi tekerrür ettirebilecek mi?

Yoksa bu birinci karşı atakta bahtını zora mı sokacak?

*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.