Holokost Kurbanlarını Anma Günü: Auschwitz’ten kurtulan ve sonradan Nazileri affeden Eva Kor’un öyküsü

Eva Kor’un kıssası, birçok Holokost mağdurunun kıssasına emsal biçimde başlıyor. Eva, Yahudi olduğu için tutuklanıyor. Eva, BBC’ye öyküsünü anlatıyor.

“1944 yılında bir gün ailem ve ben tutuklandık. Susuz, yemeksiz, sığırların taşındığı bir trene bindirildik.

“Bizi Polonya’ya, Auschwitz toplama kapına götürüyorlardı.”

Auschwitz’e yeni gelenler birinci olarak kategorilendiriliyordu. Zayıf olanlar direkt gaz odasına gönderiliyor, güçlüler ise çalıştırılıyordu. Lakin bir kategori daha vardı, o da Dr. Josef Mengele ve asistanlarının işine yarayabilecek olanlar kümesiydi.

Eva, annesi ve kız kardeşi ile tren istasyonuna vardığında platformdaki bir güvenlik çalışanı onun çabucak özel olduğunu anladı.

“Benim ve kız kardeşim Miriam’ın anneme can havliyle tutunduğunu gördü.”

“Benim ve kız kardeşim Miriam’ın anneme can havliyle tutunduğumuzu gördü.”

“Ve bizi zorla annemin kollarından aldı.

“Anneme uzunca baktığımı hatırlıyorum. Bir daha göremeyeceğimi o vakit bilmiyordum.”

Kızları zorla annelerinin kollarından aldılar…

…onu bir daha hiç görmeyeceklerdi

Eva ve 10 yaşındaki Miriam, ikiz kardeş oldukları için hayatta kaldı. Dr. Mengele onları deneylerinde kullanmak istiyordu.

Birinci gece çok korkutucuydu…

“Pislik içindeki yerde üç kızın cesedi vardı. Kızlar çıplaktı, gözleri de sonuna kadar açık…Korkunçtu.”

“Daha evvel hiç meyyit insan görmemiştim.”

Yerde üç ceset vardı…

“O kızları görmek beni çok berbat etkiledi.

“O anda kendime Miriam ve benim bir formda o kamptan sağ çıkacağımıza, o kızlar üzere olmayacağımıza ve kurtulacağımıza kelam verdim.”

Eva kendine bir kelam verdi

Mengele, 1943 yılında Auschwitz’te çalışmaya başladı ve daha öncesinde Frankfurt’taki Kalıtsal Biyoloji ve Irk Hijyeni Enstitüsü’nde ikizler üzerinde çalışan bir araştırmacının asistanlığını yapıyordu

Auschwitz’te Mengele’nin çalışmalarına devam etmesini sağlayacak sınırsız sayıda ikiz vardı, üstelik ölmelerinde de bir sakınca yoktu.

Auschwitz’te 1943 yılından itibaren hekim olarak çalışan Mengele, ‘bilim’ olarak nitelendirdiği vahim çalışmaları sırasında binden fazla ikize ve diğer mahkumlara azap uyguladı.

Deneylerin hem öncesinde, hem de sonrasında ikizleri incelediler

Eva, “Bizi saatlerce çıplak bırakır, bedenimizin her yerini ölçerlerdi. Çok aşağılayıcıydı” diye hatırlıyor:

“Bizi haftada üç defa kan laboratuvarına götürüp kollarımızı bağlayıp kan alırlardı. Benim sol kolumdan o kadar çok kan alırlardı ki bazen bayılırdım. Bir insanın ölmeden ne kadar kan kaybedebileceğini anlamak istiyorlardı.

“Aynı sırada sağ koluma da iğne yaparlardı. O iğneler dayanılmayacak kadar berbattı.”

Eva, bir gün iğne yapıldıktan sonra çok makûs hastalandı.

Mengele, “Yazık, daha çok genç, en fazla iki hafta yaşar” dedi. Eva haklı olduğunu bildiğini, ancak ölmeyi reddettiğini anlatıyor.

“Eğer ben ölseydim Miriam’a da ölümcül iğne yapılacaktı ve ikimizin de bedeni kesilip otopsi yapılacaktı.

“İki hafta boyunca mevtin eşiğindeydim. Neredeyse büsbütün bilinçsizdim, tek hatırladığım şey yürüyemediğim ve yerlerde süründüğüm.

“Ama kendime daima ‘hayatta kalmalıyım, hayatta kalmalıyım’ deyip durdum.”

Eva ve kız kardeşi hayatta kalmayı başardı ve 1945 yılında özgür bırakıldı.

Eva ve Miriam meskenlerine döndüğünde…

…sadece üç fotoğraf buldular

“9 ay sonra konutumuza döndük, ancak ailemizden diğer hiç kimsenin hayatta olmadığını öğrendik. Yalnızca üç tane buruşuk fotoğraf bulabildik… ailemden geriye kalan tek şey o üç fotoğraftı.”

Eva bir mühlet sonra evlendi ve Amerika’ya yerleşip kendisine yeni bir aile kurdu. Lakin kız kardeşinin sıhhati, Nazi kampında yaşananlardan sonra gittikçe berbatlaştı.

“1987’de onu kurtarmak için böbreklerimden bir adedini bağışladım fakat 1993 yılında öldü. O gidince perişan haldeydim.

“Ailemizde hayatta kalan tek kişi oydu.

“Çok kızgındım.”

Eva, kız kardeşi Miriam’a böbreklerinden bir adedini bağışladı

Lakin Eva kız kardeşini kurtaramadı, ve Miriam’ın mevti onu perişan halde bıraktı

Yıllar geçtikçe Eva travmatik geçmişinin yaralarını sarmak için uğraştı.

Eva, Hans Münch isimli Nazi bir hekim ile irtibat kurmaya karar verdi ve 1993 yılında onunla tanışmak için Almanya’ya gitti.

“Çok gergindim fakat Dr. Münch 82 yaşındaydı ve beni saygılı, kibar ve niyetli bir halde karşıladı. Bir Nazi’nin bana saygılı davranmasına çok şaşırmıştım.

“Hans Münch, Auschwitz’te aslında bakteriyolog olarak çalışmıştı lakin yaptığı bir iş daha vardı, o da gaz odalarında ölenlerin vefat sertifikalarını imzalamaktı. İsimlerini yazmazdı, yalnızca kaç kişinin öldüğünü kaydederdi.

“Hans, o periyodu ‘Hayatımın geri kalanı boyunca beni hiç bırakmayan bir kabus’ diye anlattı.

“Hans’tan benimle Auschwitz’e gelip bu söylediklerini orada da tekrarlamasını istedim. O da tamam dedi.”

Dr. Münch, Eva ile birlikte Auschwitz’teki gaz odalarını ziyaret etti, onların sahiden var olduklarına dair bir doküman imzaladı. Eva ona teşekkür etti.

“Bir Nazi’ye teşekkür etmenin çok acayip olduğunun farkındaydım… Auschwitz’ten kurtulan ben, bir Nazi’ye teşekkür ediyordum! Beşerler delirdiğimi düşünecekti.

“Ona teşekkür etmenin gerçek yolunu uzun müddet düşündüm. 10 ay sonra aklıma çok kolay bir fikir geldi: Auschwitz’ten kurtulan biri olarak onu affettiğimi söylediğim bir mektup yazmak.

“Bunun manası olacağını biliyordum, ancak benim hayatımı ne kadar çok değiştireceğini bilmiyordum. Mektubu yazarken affedebilme gücüne sahip olduğumu anladım.

“Kimsenin bu gücü bana veremeyeceği üzere, kimsenin alamayacağını da fark ettim.

“Kendimi biraz daha zorladım, ve bana cehennemi yaşatan Mengele’yi bile affedebileceğime karar verdim.”

Eva, ne kadar güç olsa da Mengele’yi affetmek için kendini zorladı

Mengele, ABD askerleri tarafından tutuklanmıştı. Fakat sonradan isminin savaş suçlularının bulunduğu listede olduğunu bilmeyen bir ünite tarafından özgür bırakılmıştı.

Mengele bir müddet Almanya’nın Bavyera eyaletinde çiftçilik yaptıktan sonra 1949 yılında Arjantin’e kaçtı.

1959 yılında Batı Almanya yetkilileri, Mengele hakkında tutuklama buyruğu çıkardı. Lakin Mengele, 20 yıl boyunca Güney Amerika’da yaşamaya devam etti.

1979 yılında ise Brezilya’da bir inme yaşadıktan sonra boğularak hayatını kaybetti ve Sao Paulo’da Wolfgang Gerhard ismiyle gömüldü.

Eva’nın onu affetmesi için hayatta olması gerekmiyordu.

“Kolay değildi, lakin üzerimden çok büyük bir yük kalktı. Sonunda kendimi özgür hissettim.”

Geçmiştekileri affederek Eva sonunda Auschwitz’ten kurtulduğunu hissetti

“Bir mağdur olarak hayatımın geri kalanı boyunca mutsuz, öfkeli ve çaresiz olacağıma kim karar verdi ki? Bunu reddettim.”

Affetmek onu özgür bıraktı

“Geçmişte olanları değiştiremezsin fakat geçmişe karşı reaksiyonlarını ve tavrını değiştirebilirsin.

“Kardeşim ve ben laboratuvar hayvanları üzere kullanıldık. Ailemizin tamamı öldürüldü. Ancak bende hala affetme gücü var. Bu güç hepimizde var.”

Eva Kor, 2019 yılında her yıl ziyaret ettiği Polonya’da ömrünü yitirdi. 85 yaşındaydı.

Eva Kor Auschwitz’te çekilen fotoğrafta kendini gösteriyor