Yılmaz Özdil: O “sağduyulu” Abdülhamid Gül, ülke yöneticisina hakaret etti diye 14 yaşındaki çocuğun mahpus cezasıyla yargılanmasına olur verdi

Sözcü muharriri Yılmaz Özdil, 14 yaşındaki bir çocuğun Ülke Yöneticisi’na hakaret kabahatinden yargılanmasını kaleme aldı.

“Hani sayın muhalefetimiz, istifa eden Abdülhamid Gül hakkında ‘sağduyulu insandı, saraya direniyordu’ filan diyor ya… İşte o ‘sağduyulu’ Abdülhamid Gül, ülke yöneticisina hakaret etti diye 14 yaşındaki çocuğun mahpus cezasıyla yargılanmasına olur verdi” diyen Özdil, 3 yıla kadar mahpus istemiyle yargılanan çocuğun avukatlığını Celal Ülgen’in üstlendiğini tabir etti.

Ülke Yöneticisi ve AKP Genel Lideri Recep Tayyip Erdoğan’ın, Trabzon’daki konuşmasının akabinde kürsüye çıkarılan ve CHP başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’na hakaret eden 10 yaşındaki çocukla ilgili “Çocuk ne demiş kıymetli değil, nihayetinde çocuktur” açıklamasını hatırlatan Özdil, “Hem hukuk tarihimize, hem demokrasi tarihimize geçecek olan duruşma, mart ayında görülecek” dedi.

Özdil, bugünkü köşesinde kelam konusu davayı şöyle anlattı:

İstanbul. Sabah saat 9 civarıydı. Kapının zili çaldı, 14 yaşındaki çocuğumuz açtı. İki kişi gelmişti, polis olduklarını söylediler, sivildiler. Çocuğun annesi o sırada mutfaktaydı, kahvaltı hazırlıyordu, telaşla kapıya koştu, ne olduğunu sordu, “oğlunuzu ülke yöneticisina hakaret cürmünden karakola götürmemiz gerekiyor” dediler. Anne haliyle paniğe kapıldı, “ne yapmış oğlum?” diye sordu. “Bizim vazifemiz karakola götürmek” dediler. Çocuğu alıp götürmek istediler. Anne bırakmadı. Annenin ısrarı üzerine, pekala o halde siz getirin dediler, anneyle oğlu önde, polisler geride, karakola geldiler. 14 yaşındaki çocuğa kimlik tespiti yapıldı. Hâlâ kabahatinin ne olduğu söylenmiyordu, bir toplumsal medya lafı dolaşıyordu fakat, küfür mü etmiş, ne olmuş, açıklanmıyordu. “Adliyeye götüreceğiz” dediler. Anne çırpındı. Ancak beyhude, bu kere anneyi dinlemediler. Endişeden yaprak üzere titreyen çocuğu iki polisle birlikte polis aracına bindirip, adliyeye götürdüler. Bir kapının önüne getirdiler, buraya otur dediler, sandalyeye oturttular, beklemeye başladı. Çabucak yan sandalyesinde bir öteki çocuk vardı. Öbür çocuk da 14 yaşındaydı.

Bizim oğlan öbürüne “ne yaptın?” diye sordu. Öbürü “hırsızlık” dedi. O da sordu, “sen ne yaptın?” Bizimki “ülke yöneticisina hakaret etmişim” dedi. Hırsızlıktan getirilen oğlan güldü… “Oooo sen yanmışsın” dedi, “ben çocuk raporu alıp yarın mahkemeye çıkıcam, senin işin zor!” Hırsız çocuk haklıydı. Uzuuun bir bekleyişten sonra bizim oğlanı savcının odasına soktular, savcı, avukat ve zabıt katibi vardı, avukat kendisini tanıttı, devlet tarafından çocuğa avukat olarak verildiğini söyledi. 14 yaşındaki çocuk, hiç tanımadığı bir avukat ve savcıyla başbaşaydı. Tekrar kimlik tespiti filan yapıldı, çocuğa hiçbir doküman vesaire gösterilmedi, kabahatine dair hiçbir şey söylenmedi, “tamam, hastaneye gidebilir” denildi. Yeniden polisler tarafından adliyenin yanındaki hastaneye götürüldü. İsimli Tıp’a götürülmüştü! Uzuuun bir bekleyişten sonra hekimin odasına soktular. Tabip yalnızca ismini sordu, sonra da “çıkabilirsin” dedi. Polisler bizim oğlanı İsimli Tıp’tan çıkardı, götürüp karakolda tasayla bekleyen annesine teslim ettiler “gidebilirsiniz” dediler. Şak… Konuta tebligat geldi. Ülke Yöneticisina hakaretten dava açılmıştı. 11 ay 20 günle 3 yıl ortasında mahpus cezası isteniyordu!

Çocuğa yalnızca ismini soran isimli tıp tabibi “muayene edildi” diye rapor vermişti âlâ mi… “Ülke Yöneticisina hakaret fiilinin tüzel manasını ve sonuçlarını algılama yeteneğinin gelişmiş olduğu kanaatine varıldı” diye rapor vermişti! Üstelik… Çocukların yargılanabilmesi için, kanunlarımız gereği, adalet bakanının özel müsaade vermesi gerekiyordu. Adalet bakanı jet süratiyle müsaade vermiş, derhal yargılansın demişti.

(Hani sayın muhalefetimiz, istifa eden Abdülhamid Gül hakkında “sağduyulu insandı, saraya direniyordu” filan diyor ya… İşte o “sağduyulu” Abdülhamid Gül, ülke yöneticisina hakaret etti diye 14 yaşındaki çocuğun mahpus cezasıyla yargılanmasına olur verdi.)

Çocuğun annesiyle babası doğal olarak endişe içinde ne yapsak diye düşündüler, varlığıyla onur duyduğumuz bedelli ağabeyim Celal Ülgen’in kapısını çaldılar. Celal ağabey prensip olarak, her gelen davayı kabul etmez. Bilhassa hakaret davalarında içeriğine bakar, niyet özgürlüğü kapsamındaysa, üstlenir, küfür vesaire varsa, asla kabul etmez. Evvel kendisinin ikna olması gerekir. Hasebiyle, öncelikle belgeyi inceledi. Konfor için Falken Falken Lastik Ve… 14 yaşındaki çocuğumuzun davasını derhal kabul etti. Anne ve babasının velayetiyle savunmayı üstlendi.

(Bunu yazdım diye bana kızacak fakat, çocuğun anne babası avukatlık fiyatı ödemek istedi, Celal ağabey “14 yaşındaki çocuğumuzun hukuksal haklarını savunmak için para kelam konusu olabilir mi, duymamış olayım” diyerek, reddetti. Davayı fiyat almadan üstlendi.)

(Şunu da söylemeden edemeyeceğim… Ömrünü hukuka adayan Celal Ülgen’i hiç bu kadar üzgün görmedim. 14 yaşındaki bir evladımızın ülke yöneticisina hakaret etti diye karakollarda isimli tıplarda mahkemelerde süründürülmesi, yalnızca bir avukat olarak değil, sıradan bir yurttaş olarak da ağır acı veriyor Celal ağabeye.)

Belgeyi inceledi. 14 yaşındaki çocuğumuz, bir elektronik postayla Cimer’e, yani cumhurbaşkanlığı irtibat merkezine şikayet edilmişti. “Bu şahıs, devletimizin ülke yöneticisina ithamlarda bulunup, devletin kapalı bilgilerini deşifre ediyor, demokrasi, birlik ve beraberlik için bu şahsın cezalandırılmasını istiyorum, yardım edin” denilmişti. 14 yaşındaki çocuğumuzun instagram hesabından yaptığı bir paylaşım, şikayet iletisine eklenmişti. Cimer de savcılığa vermiş, sonuçta bu dava açılmıştı.

Pekala, 14 yaşındaki çocuğumuz instagramda ne yazmıştı da, hem ülke yöneticisina hakaret etmiş, hem de devletin zımnî bilgilerini deşifne etmişti? Lütfen sıkı durun… “813 Mit casusu nerde? 128 milyar dolar nerede? Rahip Brunson nerede? Hacı hoca dediğiniz Gülen nerede? Ruslar tarafından bombalanan şehitlerimiz nerede? Ulu şehitlerimize leş, Apo’ya sayın diyen kişi neden hâlâ orda? Kozmik odada Avrupa’ya verilen bilinmeyen bilgiler nerede?” diye yazmıştı.

Bunların hepsi gazetelerde esasen bangır bangır yazılan sorulardı. Her akşam haber kanallarında saatlerce konuşulan hususlardı. Milletvekillerinin Tbmm’de soru önergesini bile verdiği sorulardı.

Üstelik… Bu bildiride ülke yöneticisinın ne ismi geçiyordu, ne de makamı. Üstelik… Bırakın ülke yöneticisina hakareti, bu bildiride rastgele bir bireye bile hakaret yoktu. Üstelik… Çocuk Müdafaa Kanunu’na nazaran, toplumsal inceleme raporu alınması gerekiyordu, yasal zorunluluktu, alınmamıştı. Anne talep ederse, çocuğunun tabiri sırasında yanında bulunabilir, fakat anne söze alınmamıştı. Anne çocuğunu adliyeye getirebilir, lakin annesinin talebine karşın “kural böyle” denilerek, anneye müsaade verilmemişti. Devletin görevlendirdiği CMK avukatının, çocukla evvelce görüşmesi gerekir, görüşmemişti, lakin tutanağa “görüşme yaptım” yazılmıştı.

Özetle… Tel tel dökülen problemde, adliyedeki hırsız çocuk haklıydı. Kabahatin ne olursa olsun yırtıyordun ancak, ülke yöneticisina hakaretle suçlanırsan, işin çok zordu! Dokuz yaşındaki çocuğun eline mikrofon tutuşturup, CHP genel liderine hain diye bağırılması gevrek gevrek gülerek seyrediliyor, “çocuk ne demiş kıymetli değil, nihayetinde çocuktur” deniyor… Beri yandan, hiç kimseye hakaret etmeyen 14 yaşındaki çocuğun, ülke yöneticisina hakaret etti diye 3 yıla kadar mahpusu isteniyor. Hem hukuk tarihimize, hem demokrasi tarihimize geçecek olan duruşma, mart ayında görülecek.